Ο θυμός στην εφηβεία: ένα συναίσθημα που ζητά να ακουστεί

Ο θυμός δεν είναι κάτι κακό. Είναι ένα συναίσθημα φυσικό, που εμφανίζεται όταν κάτι μέσα μας λέει «δεν αντέχω άλλο», «κάτι δεν πάει καλά», «νιώθω ότι με αδικούν». Ειδικά στην εφηβεία, είναι πολύ φυσιολογικό να νιώθει κανείς θυμό . Το σώμα αλλάζει, οι σχέσεις αλλάζουν, οι απαιτήσεις μεγαλώνουν και συχνά οι έφηβοι νιώθουν πως δεν τους καταλαβαίνουν πραγματικά.

Αυτό που δυσκολεύει, όμως, δεν είναι ο θυμός από μόνος του, αλλά όταν μένει μέσα μας χωρίς τρόπο να εκφραστεί ή να κατανοηθεί. Όταν δεν μιλιέται, γίνεται βάρος. Συσσωρεύεται, πιέζει και με τον καιρό, μπορεί να ξεσπάσει σε άλλους ή να στραφεί προς τα μέσα, σαν να πληγώνουμε τον ίδιο μας τον εαυτό.

Πολλοί έφηβοι περιγράφουν τον θυμό τους σαν κάτι που φοβούνται: είτε γιατί όταν ξεσπά φοβούνται ότι θα πληγώσουν άλλους, είτε γιατί τους έχουν μάθει ότι «δεν κάνει» να θυμώνεις. Έτσι, ο θυμός καταπνίγεται, αλλά δεν εξαφανίζεται. Γίνεται εσωτερικό στρες, προκαλεί εκνευρισμό, κούραση, ακόμα και ψυχοσωματικά συμπτώματα (πονοκεφάλους, σφίξιμο στο στήθος, προβλήματα ύπνου).

Στη θεραπευτική διαδικασία με εφήβους, είναι σημαντικό να δημιουργηθεί ένας χώρος όπου ο θυμός μπορεί να υπάρχει χωρίς φόβο ή ντροπή. Όχι για να δικαιολογηθεί κάθε συμπεριφορά που πηγάζει από θυμό, αλλά για να μπορέσουμε μαζί να δούμε: τι τον προκαλεί; Ποια ανάγκη μένει ανικανοποίητη; Ποιο κομμάτι του εαυτού αισθάνεται ότι δεν ακούγεται, δεν χωράει;

Γιατί, πολλές φορές, πίσω από τον θυμό ενός εφήβου υπάρχει μοναξιά. Ένας κόμπος στο λαιμό από λέξεις που δεν ειπώθηκαν ποτέ. Μια ανάγκη για αποδοχή, για νόημα, για αλήθεια.

Όταν αυτό το συναίσθημα ακουστεί, όταν το επεξεργαστούμε, τότε ο θυμός μπορεί να μετατραπεί σε δύναμη: σε αυτοπεποίθηση, σε ξεκάθαρα όρια, σε υγιή αντίδραση, σε φωνή που δεν καταπνίγεται αλλά εκφράζεται.

Ο θυμός δεν είναι σημάδι ότι κάτι πάει στραβά στον έφηβο. Είναι σημάδι ότι κάτι μέσα του παλεύει να ακουστεί. Και εκεί ξεκινά η θεραπεία.

Τελευταία σκέψη
Οι έφηβοι δεν έχουν ανάγκη να τους “συνετίσουμε” για τον θυμό τους, αλλά να τους δώσουμε χώρο να τον γνωρίσουν. Να μην τον φοβούνται, ούτε να τον αρνούνται. Μέσα απ’ αυτό, μαθαίνουν να σχετίζονται , όχι μόνο με τους άλλους, αλλά και με τον ίδιο τους τον
εαυτό.

Γιώργος Λουφέκης
Founder/Head coach L-crew
BSc Αθλητικές Επιστήμες
cMSc Βελτιστοποίηση αθλητικής απόδοσης
cMSc Συνθετική Συμβουλευτική & Ψυχοθεραπεία
C.C.E. Sports psychology ΕΚΠΑ

Facebook
Twitter
Pinterest